Genoeg is genoeg

Met de kerstdagen voor de deur moet ik ineens denken aan een echtpaar wat we ontmoetten tijdens een bijeenkomst van de kerk. Een thema-avond wat ging over de betekenis van kerst. De mensen uit de wijk waren bij hen en door hen uitgenodigd, en wij dus ook. Goed even te weten dat wij in een wijk wonen waarin wij ongeveer 26 jaar geleden een zogenaamde premie-A-woning betrokken. De rest van de wijk is een mengeling van huizen van het type simpel-geen-cent-te-makken-maar-het-is-wel-van-mij tot ongeveer vrijstaand-en-mijn-huis-is-NOG-groter-dan-het-jouwe-huis. Werkelijk paleisjes zijn het. Zo ook het huis van dit echtpaar. Een huiskamer waar je met een gerust hart een badminton gemixt dubbel kon spelen. Die avond waren er best veel mensen op deze thema-avond af gekomen. Het beloofde wat. De wijkouderling stelde de vraag: “Wat betekent kerst voor jou?” Een tijdje heb ik geluisterd naar de verschillende belevingen van de aanwezigen. Om er een paar te noemen:

• ‘Kerst is voor mij opnieuw mogen beginnen’;
• ‘Kerst is voor mij bezinning en hulp bieden aan mensen die dat hard nodig hebben’;
• ‘Voor mij betekent kerst zorgen voor anderen’.

Mooie gedachten vond ik. Totdat de gastvrouw haar beleving van kerst en de gedachten vertelde. De kinderen waren inmiddels groot en woonden op zichzelf. Manlief had een goede baan bij de overheid en bracht een meer dat dubbelmodaal-salaris elke maand binnen. Zelf was ze ook niet onverdienstelijk bezig als leidinggevende van een afdeling. Ook zij kwam ver boven modaal uit met haar salaris. Groot huis, een mega-inkomen, maar… En kwam een MAAR achteraan. “Maar kerst is zo vreselijk. Je moet altijd zorgen voor een uitgebreid diner op de avond voor kerst, want dan komen de kinderen en de kleinkinderen. Die kerstcadeautjes kopen voor onder de kerstboom… En wat te vinden van die kerstboodschappen; pfff. Verplicht koken, want de kinderen en kleinkinderen blijven eten, nou… En dan MOET je naar de kerstavonddienst als gezin, want anders gaan anderen er wat van zeggen als je niet geweest bent. Dan ook nog op zowel eerste als tweede kerstdag naar de wederzijdse ouders. Natuurlijk wordt er van je verlangd dat je heel de dag blijft en blijft eten. Een ramp zijn die dagen. Ik ben altijd blij dat het weer over is.” Ze kreeg nog bijval van haar man. Ook hij deed een lekkere duit in het zakje. Zijn kerstgedachte draaide om eten en de verplichting om vooral heel veel in huis te halen. Allemaal liflafjes en hele speciale dingen.

Werkelijk, mijn mond viel open. Volgens mij ben je dan echt ontevreden met hetgeen je hebt en snap je die hele kerstgedachte niet. Ik ben blij dat ik allebei mij ouders nog heb. Mijn schoonouders leven tenslotte al niet meer. Als de kinderen komen maakt mijn hart altijd een sprongetje. Toch een teken dat ze graag bij ons zijn. En ook met eenvoudige middelen zet ik een heerlijke kerstmaaltijd voor. Kerstnachtdienst of kerstavonddienst is een feestje voor onszelf. Fuck it wat anderen daar van vinden! Ik kon het niet helpen, ik heb gezegd dat ik hen ondankbaar vond. Genoeg is genoeg!